Bardzo pozytywne zaskoczenie. Ekranizować Virginię Woolf? Nie porwałabym się, nawet geniuszem będąc ;)... A okazało się, że można. I to tak specyficzną prozę, jaką jest "Orlando" (chociaż nie, większość powieści VW jest jeszcze trudniejsza do przeniesienia na ekran - o ile w ogóle jest to możliwe). Dzieje Orlanda/Orlandy, który żył i żył i żył(a) przez kilkaset lat. Na tle zmieniającej się rzeczywistości historycznej, obyczajowej, społecznej. Jego/jej wędrówka przez własną świadomość, przez swój stosunek do miłości i do tworzenia, przez swoją płeć (to najważniejsze w "Orlandzie" - płynność płci, próba przeskoczenia jej dwoistości) - to wszystko dało się zamknąć w ramach filmu, uwierzycie? Bardzo podobała mi się Tilda Swanson. Wspaniale zagrała niepewnego, delikatnego Orlanda oraz pewną siebie, silną Orlandę. To było najpiękniejsze. Bardzo ładny i mądry film, poruszający w taki subtelny sposób. Można oglądać nawet bez znajomości książki (choć ją też polecam), ale więcej zrozumie się po lekturze. Dobra rzecz.